Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Τα φυτά, τα καλάθια και το βροχερό Σαββατοκύριακο

Ε λοιπόν, αυτός ο καιρός είναι το κάτι άλλο. Περάσαμε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο μέσα στη μούχλα και την υγρασία. Έκανε να βγει ο ήλιος μια-δυο φορές, αλλά μάταια!
Τι κάνει κανείς λοιπόν ένα τέτοιο Σαββατοκύριακο; Κάνει όλα αυτά που αγαπάει! 
Σάββατο πρωί καταπιάστηκα με τα λουλούδια εσωτερικού χώρου κι όσο εγώ σκάλιζα τα φυτά μου, πίσω μου... "γύριζε η γη" και όλα έπαιρναν ζωή. Τ' αγόρια έστησαν τις ράγες τους και τα τρένα πηγαινοερχόντουσαν σφυρίζοντας. Και όλα αυτά σε ένα σπίτι που... πως να το πω ευγενικά; Έσφυζε από ζωή! Σε κάθε γωνιά του υπήρχαν παρατημένα παιχνίδια, στο τραπέζι του σαλονιού τα παγούρια τους, τα παραμύθια, τα αυτοκινητάκια, στους καναπέδες κάτι κουκλάκια, ε και πάει λέγοντας...


Εκμεταλλεύτηκα την αφοσίωσή τους στο παιχνίδι και βγήκα στο μπαλκόνι να μεταμορφώσω καλάθια. Αυτό το καλάθι κατέφθασε στο σπίτι μας γεμάτο καλούδια, δώρο από τον κουμπάρο μας. Αποφάσισα να το βάψω λευκό, μιας και έτσι ταιριάζει περισσότερο στον περιβάλλοντα χώρο. Με ένα σπρέι μεταμορφώθηκε γρήγορα και πανεύκολα.


Το άλλο καλαθάκι το έχω αρκετά χρόνια, το οποίο μου δώρισε η αδερφή μου. Ήταν πανέμορφο, κάτασπρο, με μια καρό κορδέλα και μέσα του υπήρχε ένα γαριφαλάκι. Το γαριφαλάκι μας άφησε, η κορδέλα ξεθώριασε και το καλαθάκι μαύρισε απ' το κακό του. Αποφάσισα να το βάψω σιέλ, που πρασινίζει και λίγο, οπότε δεν μπορείτε να διακρίνετε και πολλά επάνω στην πράσινη επιφάνεια. Κι επειδή μου φάνηκε μονότονο, έκοψα σε μια κόλλα χαρτί ένα αστέρι και με το λευκό σπρέι το αποτύπωσα επάνω στο καλάθι.


Όπως καταλαβαίνετε, τα καλάθια θα μπουν στο μπαλκόνι και είναι μέρος των ευρύτερων αλλαγών που κάνουμε, ώστε να ετοιμάσουμε το μπαλκόνι μας για το καλοκαιράκι. Έκανα λίγο χώρο στο χάος, για να φωτογραφίσω τα καλάθια. Τριγύρω ούτε που φαντάζεστε τι γίνεται...


Βέβαια όσο κι αν παραπονιέμαι, μ' αρέσει η βροχή, ειδικά όταν δεν είμαι αναγκασμένη να κυκλοφορήσω έξω για δουλειές. Μ' αρέσει να βλέπω τους μικρούς κολλημένους στο τζάμι, να παρατηρούν τη βροχή και απολαμβάνω τις κουβέντες μας. Είχε γούστο όταν ο Φαίδωνας από βαρεμάρα κοίταζε φωτογραφίες και με ρώτησε:
-μαμά πόσο είμαι σε αυτή τη φωτογραφία;
-τεσσάρων
-α ναι, τώρα είμαι εξάρων!
Αχ γέλασα τόσο...
Απολαμβάνω την μεσημεριανή ησυχία, όταν οι δυο κύριοι αποσύρονται στο δωμάτιό τους κι εγώ χουχουλιάζω στην γωνιά μου, παρέα με τ' ανοιξιάτικα περιοδικά κι ας είναι πια τριών-τεσσάρων ετών. Πάντα ξεσηκώνω ιδέες για το σπίτι και το μπαλκόνι μας.


Α! Είπα μπαλκόνι. Είναι η νέα μου μανία, το έχετε καταλάβει έτσι; Έχουμε γεμίσει φυτά και γλάστρες.
Όταν γύρισε ο Ανδρέας από τη δουλειά το Σαββατόβραδο, καταπιαστήκαμε αμέσως με τις μεταφυτεύσεις. Η ασταμάτητη βροχή δεν μας πτόησε καθόλου! Ούτε και η σκοτεινιά. Γεμίσαμε χώματα, λάσπες, κοπριές, νερά, αλλά τα καταφέραμε και άρχισε σιγά σιγά να δείχνει όμορφο. Βέβαια, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη...


Κι έπειτα ξημέρωσε η Κυριακή. Τις Κυριακές απολαμβάνουμε τη φροντίδα του Ανδρέα. Ξυπνάει το πρωί και φτιάχνει ξεχωριστούς χυμούς με ό,τι φρούτο υπάρχει στο σπίτι. Αυτή την φορά μας έφτιαξε έναν ανάμεικτο με μήλα, πορτοκάλια και φράουλες. Τον ήπιαμε όλοι μονορούφι, αυτό το άρωμα της φράουλας είναι απλά μεθυστικό.


Κάποια στιγμή τους βρήκα και τους τρεις στο μπαλκόνι να καθαρίζουν αρακά, τον οποίο φωτογράφισα εξαιτίας της ομορφιάς του. Τόσο φρέσκος και καταπράσινος, πως ν' αντισταθώ; Ξέρω, είμαι πια αστεία φωτογραφίζοντας το καθετί, αλλά αυτή μου η μανία είναι στα πλαίσια της ζωής μιας blogger, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, ε;


Η εβδομάδα μπήκε με υψηλές ταχύτητες. Μια Δευτέρα γεμάτη τρέξιμο και υποχρεώσεις, αλλά η αλήθεια είναι, ότι ήταν πια καιρός να ξαναμπούμε στους ρυθμούς μας. Ναι, μου αρέσει η ρουτίνα μας, με βάζει σε πρόγραμμα!
Δυο μέρες πριν μπει ο Μάης και που θα πάει; Θα βγει ο ήλιος!
Καλημέρα είπα; Δεν είπα. Καλημέρα ντε!


Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook





Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Λίγο πριν "μαγιάσει"

Παράξενη εποχή. Θαρρείς και τώρα πια δεν μένει τίποτε άλλο, παρά να έρθει το καλοκαίρι. Αν και ανυπομονώ για τον Μάη, τον αγαπημένο!
Οι μέρες κυλούν ήρεμα (εντάξει, όχι πάντα...) μετά το Πάσχα και με τα παιδιά στο σπίτι. Γεμάτες από παιχνίδι, βόλτες, γκρίνια, διαφωνίες, καβγάδες, αστεία. Όμορφα πράγματα, αλλά ώρες ώρες η κατάσταση είναι οριακή! Στο σαλόνι είναι απλωμένα όλα τα παιχνίδια τους και ειδικά τα καινούρια, που απέκτησαν στα γενέθλιά τους και το Πάσχα από τους νονούς. Λοιπόν, όταν ο ένας από τους αγαπημένους νονούς έφερε το "Μάντεψε ποιος" καταχάρηκα! Είναι το λατρεμένο παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων και ναι, το έχω ακόμη στο πατάρι, παλιό, σκονισμένο, λερωμένο αλλά... λατρεμένο και χιλιοπαιγμένο! Τώρα πια βγήκε σε νέα έκδοση, πιο εξελιγμένο και σύγχρονο και είναι από τις λίγες φορές, που δεν βαριέμαι σχεδόν ποτέ να το παίξω με τον Φαίδωνα.


Από την άλλη προσπαθώ να μαζέψω τα πασχαλιάτικα. Δεν θέλω να βλέπω άλλο λαγούς, αυγά και κοτόπουλα. Παράλληλα στολίζω και διακοσμώ και η αλήθεια είναι ότι ιδέες υπάρχουν πολλές, αλλά η διάθεση λείπει. Το μόνο που άλλαξα είναι το στεφάνι που πριν λίγες μέρες το στόλιζαν αυγά, ενώ τώρα το στολίζουν διακοσμητικά λουλούδια και κορδέλες. Λίγο πρόχειρα για να είμαι ειλικρινής, μέχρι να έρθει ο Ιούνης και να μυρίσει καλοκαίρι, να βγουν από τα κουτιά τα θαλασσόξυλα, οι πέτρες και τα κοχύλια.


Κι επειδή το καλοκαίρι πλησιάζει, άρχισα ήδη να οργανώνω το μπαλκόνι. Μπρίζωσα και τον Ανδρέα, γιατί ανυπομονώ να το δω τελειωμένο. Ελπίζω φέτος να καταφέρω να το φτιάξω όπως το φαντάζομαι... Σε πρώτη φάση αγοράσαμε λίγα λουλούδια. Αυτά που υπάρχουν ήδη στο μπαλκόνι είναι ολάνθιστα, αν και παραμελημένα! Η μικροσκοπική ελίτσα μας είναι τόσο φορτωμένη με άνθη, που έχει γείρει και νομίζω πως χρειάζεται μεταφύτευση.


Τώρα μένει να τα φυτέψουμε όλα τα καινούρια σε γλάστρες, να μεταφυτεύσουμε τα παλιά και να βάλουμε κάτω τις ιδέες μας. 


Οπότε, ξέρετε τι θα κάνουμε εμείς αυτό το Σαββατοκύριακο...
Εσείς; Τι θα κάνετε; Πάντως ό,τι κι αν αποφασίσετε να κάνετε, όπου κι αν σας βγάλει ο δρόμος, εύχομαι να περάσετε υπέροχα!
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλη την παρέα!


Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Το Πάσχα και οι μέρες που πέρασαν

Πάει κι αυτό. Το Πάσχα εννοώ. Το περιμέναμε, το σχεδιάζαμε, τρέχαμε μέχρι τελευταία στιγμή και τώρα πια πέρασε, έτσι απλά. Ε εντάξει,  εδώ που τα λέμε δεν πέρασε έτσι απλά. Θυμάστε εκείνο το τραγούδι που λέγαμε στις εκδρομές "τα περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα"; Έτσι ακριβώς. 
Πρόλαβα να φτιάξω όλα όσα είχα στο νου μου. Ετοίμασα τα γλυκά και τα καλάθια, ώστε να τα δωρίσουμε σε φίλους, συγγενείς και κουμπάρους.


Τις τελευταίες ημέρες τις Μ. Εβδομάδας τις αφιερώσαμε στα παιδιά και σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που είχαμε να δούμε καιρό και αφεθήκαμε στην ομορφιά των ημερών. 
Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος φέτος. Το ψιλόβροχο της Μ. Παρασκευής ήταν αναμενόμενο, θαρρείς και είναι πάντα μουντός ο καιρός εκείνη την ημέρα. 


Η Ανάσταση με βρήκε σπίτι, μαζί με το Ορφεάκι που αποκοιμήθηκε στον καναπέ, οπότε το Άγιο Φως το έφερε σπίτι ο Φαίδωνας με τον μπαμπά του, κρατώντας τη λαμπάδα του με μεγάλη προσοχή και φροντίδα. Ανάψαμε το αυτοσχέδιο καντηλάκι και περιμέναμε την ΚαΠαfamily να περάσουμε μαζί τη βραδιά, και να γευτούμε την μαγειρίτσα που έφτιαξε ο Ανδρέας, σε ένα απλά στρωμένο τραπέζι, αλλά γιορτινό, με λουλούδια, αυγά κι ένα μικροσκοπικό δωράκι στο πιάτο του καθενός.

Αλουμινένιο κουτί από καφέ, που έντυσα με πολύχρωμο χαρτί

Και λίγο πριν αποχαιρετιστούμε, δώσαμε ραντεβού για την άλλη μέρα στο σπίτι τους. 
Πάσχα στο σπίτι των ΚαΠα, μαζί με άλλους αγαπημένους συγγενείς. 
Αποφάσισα για την ημέρα εκείνη, να φτιάξω ένα cheesecake που δεν είχα ξαναφτιάξει και ναι, το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό.


Ευτυχώς ο καιρός μας έκανε τη χάρη κι έτσι στήθηκε η γιορτή στον κήπο τους, τον κήπο της Εδέμ, όπως μ' αρέσει να λέω. 
Το κατσίκι ψήθηκε στην ώρα του, αφού οι άντρες έκαναν πολύ καλή δουλειά, τα παιδιά δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό την τρεχάλα κι εμείς εκεί χαλαρά, ξεκινήσαμε με καφέ και τσουρέκι, για να καταλήξουμε στο γαλακτομπούρεκο του Πανταζή, το οποίο καταβροχθίσαμε μανιωδώς. Υπάρχουν και φωτογραφίες-ντοκουμέντα, που ελπίζω να αυτοκαταστραφούν...
Τα κλικ ήταν ασταμάτητα! Βγάζαμε τους εαυτούς μας, τους υπόλοιπους, το κατσίκι, τα γλυκά, τα λουλούδια, τα παιδιά, τα χόρτα, τι να σας πω; Σχεδόν γελοία η κατάσταση...

Τα αγόρια με τα αμάνικα μπουφάν...

Και να εδώ, ο κήπος της Εδέμ και ο greek λεβέντης Σάκης (έτσι τον χαρακτήρισε η γυναίκα του και γελάω ακόμη...).


Αδιαμφισβήτητα όμως, η καλύτερη στιγμή ήταν όταν ο Πα έκοψε και μοίρασε το ξακουστό του και κολασμένο γαλακτομπούρεκο! Το δε cheesecake συγκίνησε πολλούς, αλλά πιστοί του θαυμαστές έγιναν ο ανιψιός μου Άγγελος, ο Φαίδωνας και ο Ανδρέας.
Όχι δεν θα βάλω φωτογραφίες από τη στιγμή που απολαμβάναμε τα γλυκά, όχι!


Θα σας παραπλανήσω και θα σας δείξω άλλες. Επειδή λοιπόν είναι πολύ μόδα τα selfie, είπα να βγάλω κι εγώ με τ' αγόρια μου. Ο Ορφέας καταδέχτηκε επιτέλους να χαμογελάσει στο φακό, οπότε το εκμεταλλεύτηκα.


Ο δε Φαίδωνας δεν καταδέχτηκε να φωτογραφηθεί, αφού ήταν αφοσιωμένος στο παιχνίδι. Δεν άφησε ούτε λεπτό την γουρούνα, με την οποία ανεβοκατέβαινε τις ανηφόρες με μανία!


Και πριν τελειώσω την περιγραφή μου για την ημέρα του Πάσχα, θέλω να σας δείξω τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες που έβγαλε ο Ανδρέας. Κάποια στιγμή πήρε την μηχανή και άρχισε να τραβάει. Κλικ πάνω στο κλικ, ορίστε το αποτέλεσμα... Η σούβλα, το πινέλο και η καρφωμένη πατάτα να μην πληγωθούν τα παιδιά... Γέλασε κανείς; Ε, μα δεν έχετε φαντασία! Έχουν όμως την ομορφιά τους, ε; Του το αναγνωρίζω!


Ο πρωινός, δευτεριάτικος καφές μου ήταν σκέτος κι ασυνόδευτος, αφού ήμουν ακόμη χορτάτη από την κραιπάλη της προηγούμενης ημέρας. Με την κούπα του καφέ στο χέρι, στεκόμουν μπροστά στα αυγά και τις σοκολάτες και αναρωτιόμουν τι θα τα κάνω όλα αυτά. Με τις ανταλλαγές των δώρων γεμίσαμε σοκολατένια αυγά και λαγούς.
Βέβαια, επειδή χωνεύω εύκολα, τον απογευματινό μου καφέ τον συνόδευσα με το cheesecake, στο οποίο άπλωσα λίγη από την μαρμελάδα που είχα φτιάξει τις προηγούμενες ημέρες. 
Σήμερα όμως, ανυπομονώ να ξαναμπώ στο διατροφικό πρόγραμμά μου! Τέλος η κραιπάλη...


Θα σας αφήσω με την εικόνα του όμορφου καπουτσίνου. Αυτό το φανταστικό φυτό, δώρο της αδερφής μου, δεν το είχα υπόψιν μου. Το λάτρεψα για την ομορφιά του και για τ' όνομά του. Με κέρδισε πολύ εύκολα κι ελπίζω να τα πάμε καλά οι δυο μας...


Χρόνια Πολλά αγαπημένοι μου. 
Τι κι αν πέρασε το Πάσχα; Οδεύουμε προς την Πρωτομαγιά και όσα ακολουθούν. Τα καλύτερα έρχονται, έτσι;
Καλημέρα λοιπόν!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Τριγύρω η ομορφιά

Μεγάλη Πέμπτη και για να είμαι ειλικρινής, φέτος δεν κατάλαβα και πολλά από το Πάσχα. Οι μέρες κυλούν σαν όλες τις προηγούμενες κι εγώ προσπαθώ να τις κάνω ξεχωριστές βολτάροντας με τ' αγόρια, ψήνοντας γλυκά, βάφοντας αυγά και κάνοντας τέλος πάντων, όλα αυτά που αρμόζουν σε τέτοιες ημέρες.
Η φωτογραφική μηχανή, είναι η προέκταση του χεριού μου, την έχω παντού μαζί μου, γιατί σκέφτομαι πως όλο και κάτι όμορφο θα συναντήσω.
Να, όπως αυτή η διμορφοθήκη, που με εντυπωσιάζει έτσι που είναι κάτασπρη. Έχει απλωθεί τόσο, που μοιάζει με πυκνό, λευκό σύννεφο, τόσο δελεαστική, που σου 'ρχεται να ξαπλώσεις επάνω της.


Αυτές δε οι αγριάδες με το κίτρινο άνθος, στο πλάι του δρόμου, με ενθουσίασαν τόσο, που βγήκα από το αμάξι ώστε να τις φωτογραφίσω. Δεν ξέρω αν το φυτό αυτό έχει ειδική ονομασία, πάντως είναι τρομερά εντυπωσιακό το κατακίτρινο τοπίο και δυστυχώς δεν αποδίδεται στην εικόνα...


Την ομορφιά συνάντησα και στην λαμπάδα που ζωγράφισε ο Ορφέας στον παιδικό. Τόσο παρδαλή και χαρούμενη, χμμμ σαν να πήρε απ' το γούστο της μαμάς του το παιδί. Κι εκεί στο πλάι, είναι λίγα λουλούδια που μάδησαν τ' αγόρια εχθές, καθώς επιστρέφαμε σπίτι και μου τα έφεραν τρέχοντας ευτυχισμένοι. Μόνο για μένα! Ελπίζω να μου φέρνουν λουλούδια για πολλά χρόνια ακόμη τα δυο τους...


Την νοστιμιά συνάντησα σε ένα brownie που έφτιαξα. Και λέω νοστιμιά και όχι ομορφιά, γιατί είναι νηστίσιμο, οπότε δεν είναι αφράτο και ευπαρουσίαστο, αλλά αυτό καθόλου δεν μας πείραξε. Το δοκίμασα μόνο για να δω αν είναι γευστικό κι έπειτα το άφησα στο έλεος των αντρών του σπιτιού.


Εγώ αρκούμαι με το υπέροχο γλυκό πορτοκαλάκι που έφτιαξε η ξαδέρφη μου. Μου το έδωσε πριν καιρό, αλλά περίμενα ν' ανοίξω το βάζο τις ημέρες του Πάσχα, γιατί ήξερα ότι η απόλαυση θα ήταν μεγαλύτερη! Σερβιρισμένο στα πιατάκια της γιαγιάς μου, σε ένα τραπέζι στρωμένο με το καρέ που έφτιαχνε με το τσιγκελάκι της... Αυτά είναι όσα έχω από εκείνη. Το καρέ, τα πιατάκια, το ξυπνητήρι με τον εκκωφαντικό θόρυβο και τ' όνομά της... Κι ένα σωρό αναμνήσεις.
Σαν να την βλέπω! Εκεί, στην άκρη του ντιβανιού, με το ένα πόδι ν' ακουμπάει στο πάτωμα και το άλλο απλωμένο πάνω στο ντιβάνι, αφοσιωμένη στο δημιούργημά της και απολαμβάνοντας σιωπηλά τα χάχανα και τις συζητήσεις μας. Τρεις γενιές μαζί σε ένα μικρό δωμάτιο. Η γιαγιά με το τσιγκέλι, κόρες και νύφη πάνω από τα μάτια της κουζίνας και οι εγγονές εκεί, να ρουφούν τον καφέ τους κουτσομπολεύοντας τα γεγονότα της προηγούμενης βραδιάς. Τι να πρωτοθυμηθώ...; Εκεί κρύβονται οι πιο όμορφες αναμνήσεις αυτής της γιορτινής περιόδου. Οι πιο δυνατές. Μα αυτά, ίσως τα πούμε άλλη στιγμή.


Τώρα, ανυπομονώ να στολιστούν τα τραπέζια γιορτινά και να υποδεχτούν ανθρώπους αγαπημένους, τουλάχιστον αυτούς που είναι κοντά. Και σε όλους τους υπόλοιπους αγαπημένους στέλνω τις ευχές μου και την αγάπη μου. Κι εύχομαι να ξαναπιούμε εκείνον το καφέ μαζί χαχανίζοντας σαν κοριτσόπουλα κι ας μην είναι ποτέ ξανά ο ίδιος, ξέγνοιαστος πρωινός καφές...


Ευχές σε όλους εσάς τους αγαπημένους! Να περάσετε όμορφα, περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους π' αγαπάτε!
Καλό Πάσχα!


Litsa


 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook